آیا شب رنگ ها واقعا کاربردی هستند؟

شب رنگ های دوچرخه یک وسیله ایمنی ساده و مبتنی بر منشور است که در دهه 1960 در فنلاند توسعه یافته است. معمولاً به عقب، جلو، پدال یا چرخ متصل می شود و در شرایط سواری در محیط های تاریک از لحاظ دیداری به رانندگان دیگر کمک می کند. هنگامی که نور به عقب یک شب رنگ، که با منشور یا مهره پوشانده شده است برخورد می کند، آن نور از طریق دو آینه کوچک زاویه ای راست به عقب در جهت خود هدایت می شود. شب رنگ فقط قابل مشاهده است و خود نوری تولید نمی کند، بنابراین شما فقط این اشیا براق را مشاهده می کنید و نور آن ها چشم دیگران را اذیت نمی کند. در حالی که شب رنگ ها در شرایط مناسب قرار بگیرند به راحتی قابل مشاهده هستند، اما آنها به طور کلی کمکی برای دید در شب کافی نیست.
اشکالاتی که در شب رنگ ها وجود دارد دو برابر است. اول این که همانطور که قبلاً گفته شد، آن ها فقط در صورتی کار می کنند که بیننده منبع نوری را تامین کند. این کار معمولا از جانب رانندگان در طول انجام می شود، که حتما از چراغ های خود استفاده می کنند. اما این موضوع برای سایر دوچرخه سواران، پیاده ها، اسکیت سواران و حیوانات صدق نمی کند. دوم این که شرایط متغیر می تواند یک شب رنگ را بی فایده جلوه دهد. زاویه ورودی منبع نور ممکن است به گونه ای باشد که نور منعکس شده عملاً نامرئی باشد. همچنین، ناظر ممکن است بازتابی بسیار ناچیز و باریک دریافت کند و او را دچار خطای دیداری کند و این ممکن است برای تخمین فاصله بیننده را دچار مشکل کرده و به تصادف بیانجامد.
توجه به این نکته ضروری است که شب رنگ ها می توانند به عنوان پشتیبان عالی یا کمک های دیداری عالی در خدمت باشند. آنها هرگز شارژ تمام نمی کنند و نیازی به منبع انرژی ندارند. شب رنگ های دوچرخه فقط در صورت ترک خوردگی یا خراب شدن از بین می روند و به طور کلی می توانند به دید یک دوچرخه سوار اضافه کنند. با وجود محدودیت ها و نقص های آن ها، دوچرخه سواران همیشه باید از چراغ های LED تحت هر شرایطی که مانع دید آنها می شود مانند تاریکی، باران یا مه،استفاده کنند.