دوچرخه سواری برقی کمی شبیه تبدیل شدن به هالک است. هنگامی که اطراف سان فرانسیسکو را سوار بر دوچرخه پدالی برقی Jump Bike می‌گشتم آن را قوی‌تر لمس کردم. به طور مشخص، دوچرخه برقی بهتر از دوچرخه معمولی بود. حتی ممکن است از اتوبوس و تاکسی‌های تلفنی مانند اوبر نیز بهتر باشد.
شرکت Jump تنها شرکت فعالی در این زمینه در آمریکا نیست. سیستم‌های اشتراک دوچرخه برقی بدون ایستگاه در اروپا و آسیا آغاز شده و اکنون به سواحل آمریکا رسیده است. Jump در سان فرانسیسکو و واشنگتن دی سی هشت ساله شده است. در سیاتل، بخش‌هایی از منطقه بای و به زودی در سن دیگو، لیم‌بایک دارای دوچرخه‌های برقی می‌شوند. اسپین که کمتر از یک سال قدمت دارد، دوچرخه برقی را در میامی و در دو محوطه دانشگاه ارائه داده است. نره ، شرکتی که هم اکنون تحت عنوان اسمید در سوئیس فعالیت می‌کند، قصد دارد در پایان سال 2020 وارد بازار آمریکا شود.
به اشتراک‌گذاری دوچرخه چیز جدیدی نیست، اما برخلاف سیستم رایج برای دوچرخه‌های با ایستگاه، در سیستم‌های بدون ایستگاه می‌توانید در هر کجا دوچرخه برقی را گرفته و آن را کنار بگذارید (برخی، مانند Jump با قفل چرخ‌ها؛ برخی دیگر مانند نره، در هر مکانی که می‌خواهید در آنجا قفل می‌شود). وقتی می‌خواهید سوار شوید، اپلیکیشن آن به شما موقعیت مکانی و میزان شارژ دوچرخه‌های نزدیک را نشان می‌دهد. دوچرخه‌های برقی نسبت به دوچرخه‌های مکانیکی سریعتر بوده و کم‌تر دست و پا گیر هستند. آنها می‌توانند در همه نوع زمین حرکت کنند- حتی تپه‌های سان فرانسیسکو – و هیچ تلاش بیشتری لازم نیست. آن‌ها شما را خسته نمی‌کنند.
البته دوچرخه‌های برقی اشتراکی بدون ایستگاه، ممکن است ذی‌نفعان زیادی را در صنعت تجارت حمل و نقل عصبانی می‌کند. مثلا اوبر ممکن است مشتریان زیادی بابت این قضیه از دست بدهد. وقتی شما با هزینه کمتر یک مسافت نسبتا کوتاه را می‌توانید طی کنید احتمالا خودتان را درگیر اوبر نمی‌کنید. کرت مک‌مستر، مدیر عامل شرکت نره استفاده از دوچرخه برقی در بسیاری از حمل و نقل‌ها را از مهمترین اهداف خود می‌داند. سوزان شاهین ، فارغ‌التحصیل مهندسی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی که در زمینه نوآوری در جابجایی مطالعه می‌کند می‌گوید: «تحقیقات طولانی مدت در سایر نقاط جهان نشان می‌دهد دوچرخه برقی به دلیل سهولت در استفاده، نیروی محرکه برقی و تسهیل امکان رفتن از نقطه A به نقطه B بدون ترافیک یا تغییر وسیله نقلیه ممکن است برای سایر مدل‌های سفر مخرب باشد».
تولیدکنندگان دوچرخه معتقدند کاهش هزینه و کاهش ترافیک از مهمترین ارزش‌هایی که آن‌ها خلق می‌کنند. در سال 2016، میانگین سفر اوبر در سانفرانسیسکو حدود 5 مایل، در بوستون حدود 5/4 مایل و در شیکاگو حدود 5/5 مایل بود. به سهم دوچرخه برقی در سفرهای کوتاه‌تر توجه کنید - سفرهایی که پیاده‌روی زیادی ندارند اما در هسته شهر قرار دارند. Jump Bikes می‌گوید میانگین سواری آن در دی سی و سانفرانسیسکو حدود 3 مایل است. در زوریخ، جایی که نره به مدت 18 ماه فعالیت داشت، این عدد بین دو تا شش مایل است.
در بهار سال 2017، متوسط سرعت ماشین‌ها در سانفرانسیسکو در ساعات شلوغی عصر به طور 2/12 مایل در ساعت بود. این در حالی است که سرعت دوچرخه‌های Jump می‌توانند به 20 مایل در ساعت نیز برسد. اینگونه است که حتی اوبر نیز متوجه اهمیت این وسیله می‌شود. اندرو سالزبرگ ، مدیر بخش سیاست حمل و نقل و جابجایی در اوبر، می‌گوید: «گمان می‌کنیم در برخی مواقع دوچرخه‌های برقی از نظر هزینه یا زمان با اوبر رقابت می‌کنند و این یکی از دلایلی است که ما می‌خواهیم آن را در سیستم خود داشته باشیم».

https://www.wired.com/story/shared-electric-bikes-take-on-everyone/