استفاده از آن‌ها به عنوان استند تابلو یا بنرها در نمایشگاه های مختلف کاربری زیبایی به آن‌ها می‌دهد. همین طور می توان از آن‌ها به عنوان پایه هایی برای قرار دادن گلدان‌های کوچک و بزرگ استفاده کرد. با کمی خلاقیت و ابتکار می‌توانیم موارد استفاده متعدد و جالبی برای این گونه وسایل پیدا کنیم.

فروش یا اهدا کردن

روش دیگری که برای خلاص شدن از شر وسایل اضافی مثل یک دوچرخه وجود دارد، اهدا کردن آن به افراد یا مراکزی است که موارد استفاده مجدد برای وسیله ما پیدا می‌کنند. گاهی اوقات در اطراف و یا همسایگی ما کسانی هستند که با خوشرویی از پیشنهاد تحویل گرفتن دوچرخه ما استقبال می‌کنند که این افراد لزوماً کسانی نیستند که از تمکن مالی کافی برخوردار نباشند.
طبیعتاً اگر کسانی را بشناسیم که توان مالی کافی برای تهیه چنین وسایلی نداشته باشند و دوچرخه ما بتواند باعث خوشحالی آن‌ها شود، اولویت با آن‌ها خواهد بود. امروزه در اکثر شهرها موسسات خیریه با دریافت وسایل اضافی ما و گاهی با سر و سامان دادن مختصر به آن‌ها این وسایل را در اختیار اقشار کمتر برخوردار جامعه قرار می‌دهند که دوچرخه می‌تواند یکی از آن وسایل ارزشمند باشد. با این کار روند خاطره سازی دوچرخه ما در نسل ها و خانواده افراد دیگر تداوم پیدا خواهد کرد.
البته گاهی اوقات دوچرخه‌ها در اثر استفاده مداوم دچار فرسودگی می شوند و جایگزین کردن قطعات فرسوده همیشه ممکن نیست. برخی اوقات در اثر ضربه، زمین خوردن و یا تصادف، آسیب‌های کلی به بدنه دوچرخه، طوقه تایرها و یا پره‌ها وارد می‌شود. تعمیر این موارد هزینه زیادی به همراه دارد به همین دلیل خیلی اوقات هزینه تعمیر دوچرخه می‌تواند تقریباً به اندازه خرید یک دوچرخه جدید باشد. در این شرایط با فروختن دوچرخه معیوب به مراکز بازیافت دوچرخه، مقداری از هزینه خرید یک دوچرخه جدید نیز جبران می شود.

بازیافت دوچرخه؛ راه حل نهایی

بازیافت یکی دیگر از راهکارهای خلاص شدن از شر وسایل اضافه است. از گذشته تا امروز مشاغلی با عنوان سمساری واسطه فروش کالاهای دست دوم بودند که البته معمولاً سود بیشترمعاملات نصیب آن‌ها می شد. امروزه با استفاده از انواع اپلیکیشن ها و سایت های مختلف شما به راحتی می‌توانید لوازم اضافه خود را بدون واسطه به کسانی که به آن‌ها نیاز دارند بفروشید.
تمام روش های ذکر شده، راه حل هایی برای استفاده مجدد و یا تغییر کاربری دوچرخه‌های غیر قابل استفاده ما ارائه دادند؛ اما یک راهکار نهایی وجود دارد که علاوه بر مزایایی که برای ما دارد، یکی از سودمند ترین روش ها برای حفظ سلامت محیط زیست است و آن چیزی نیست جز بازیافت.
بازیافت هر وسیله‌ای از طرق مختلف می‌تواند به حال محیط زیست سودمند باشد. وقتی ما آهن یا آلومینیوم را بازیافت می‌کنیم دیگر نیازی به استخراج معادن طی مراحل گوناگون، اعم از خالص سازی سنگ معدن و ذوب فلزات با صرف هزینه‌های مالی فراوان و همینطور اتلاف انرژی نخواهد بود. بنابراین یک مرحله از مراحل آلوده کننده و انرژی بر این فرایند حذف خواهد شد. با انجام بازیافت، گازهای آلاینده و دود کمتری وارد جو می شود و همینطور زمین های کمتری برای استخراج معادن دچار تغییر کاربری و تخریب واقع خواهند شد.
به طور مثال در مورد استخراج آهن از سنگ‌های هماتیت و مگنتیت، میزان زیادی کک یا زغال سنگ باید در کوره‌ها به همراه سنگ معدن حرارت داده شود تا در طی یک فرایند شیمیایی بسیار گرماگیر، اکسیژن موجود در کانی‌ها با کربن زغال سنگ ترکیب شود و به صورت گاز کربن دی اکسید از دودکش‌ها خارج شود. پس از حذف اکسیژن از کانی‌های اکسید آهن، آهن گداخته در ته کوره باقی می‌ماند. آهن مذاب در این مرحله به شکل شمش، ورق و سایر اشکال در آمده و راهی صنایع گوناگون می‌شود. پس مشاهده می‌کنیم که این فرایند، هم نیازمند مصرف انرژی زیادی است و هم باعث انتشار وسیع گاز گلخانه‌ای کربن دی اکسید در اتمسفر می‌شود. در مورد مواد دیگر هم قطعاً بازیافت آن‌ها باعث صرفه جویی در مصرف انرژی، کاهش آلودگی محیط زیست و کاهش تاثیرات مخرب ناشی از آلاینده ها بر آب و هوای کره زمین می‌شود.